Pre će biti da je, kao što
često biva u Danojlića, u pitanju znalački miks "romanoidne" prozne
konstrukcije sa ekstenzivnim esejističkim diskursom; narativna
esejistika, to mi se čini najmanje lošom definicijom Danojlićevog
spisateljskog postupka, s vremenom na razne načine variranog, ali nikada
istinski napuštenog. Prepiska koju spominjem zapravo je jednosmerna,
odnosno, čitalac će upoznati samo jedan naratorski glas: onaj koji
pripada Mihailu Putniku, vremešnom povratniku u Majčicu Srbiju nakon
višedecenijskog potucanja po Severnoj Americi...
Teofil Pančić
