Vojvoda Živojin Mišić je, na kraju blistave vojničke karijere, počeo da
piše svoje uspomene u Parizu, na bolesničkoj postelji. Namera mu je bila
da opiše svoj životni put od čobanina u valjevskom selu Struganiku,
ispod Maljena i Suvobora, do komandanta srpske 1. armije u velikoj
kolubarskoj bici (u kojoj je premorena i desetkovana srpska vojska do
nogu potukla austro-ugarsku Balkansku vojsku) i načelnika štaba Vrhovne
komande za vreme savezničke solunske ofanzive 1918. godine, kojom je
započeo definitivan slom Centralnih sila. Zadatak koji je sebi postavio
već ozbiljno oboleli i iznemogli vojvoda nije bio nimalo lak, jer je
njegov životni put doista bio „duga i teška borba“.
Savo Skoko
