Sam Bergman je svoje delo nazivao romanom, naglašavajući pri tom
šaljivu notu i maštovito se poigravajući pomalo i sa žanrom i sa
čitaocima.
Iako je u pitanju priča o njegovim roditeljima i porodici - Bergman je
napisao i istoimeni scenario po kome je kasnije snimljen film -
Najbolje namere valja čitati kao fikciju. Knjiga je nastala 1991, dakle
u Bergmanovim poznim, no spisateljski izuzetno zrelim godinama, kada se
fokusirao samo na pisanje.
Spoj dara suptilnog posmatrača i retkog književnog talenta istkao je
priču o ljubavi na mnogo različitih nivoa: složenu ljubavnu priču
između žene i muškarca, o ljubavi između roditelja i dece, ali i priču
o ljubavi kao čudu samom, koja se javlja kada je životno najvažnija,
ali već po svojoj prirodi neobjašnjiva i, ponekad, neshvatljiva. Otud i
naslov: iz najboljih namera može proisteći i nepažnja, nepravda - pa i
zlo.
Uvršćujući u knjigu i (neke) elemente pozorišta i filma, koje upliće u
narativni tok, Bergman je napisao roman velike lepote i beskompromisnog
poštenja, pun radosti i tuge, požrtvovanja i pomirenja i, iznad svega,
postojane i ustrajne ljubavi.
Spoj dara suptilnog posmatrača i retkog književnog talenta istkao je
priču o ljubavi na mnogo različitih nivoa: složenu ljubavnu priču
između žene i muškarca, o ljubavi između roditelja i dece, ali i priču
o ljubavi kao čudu samom, koja se javlja kada je životno najvažnija,
ali već po svojoj prirodi neobjašnjiva i, ponekad, neshvatljiva. Otud i
naslov: iz najboljih namera može proisteći i nepažnja, nepravda - pa i
zlo.
