Aron Simanovič nam, kroz ovu knjigu, menja
sliku o Raspućinu i predstavlja ga kao čoveka koji uživa u ciganskoj
muzici, društvu lepih žena i dobrom vinu, ali koji je, pre svega, osoba
zdravog razuma i humanista.Kao Raspućinov najbliži saradnik, prijatelj i
kao njegov lični sekretar, kroz svoj i Raspućinov životni put daje nam
slike ruskog društva tokom poslednjih godina carevine. Pominje prve
ozbiljne pokrete narodnih masa (1905.), opisuje mukotrpan život na selu,
sazrevanje radničke svesti po gradovima, korumpiranost državne
administracije, nehaj plemstva i samovlašće carskog para. Simanovič ima
svoju verziju ubistva Raspućina i detaljno govori o stradanju cara,
carice i njihovo petoro dece, o proganjanju plemstva tokom i posle
revolucije 1917, kao i o ruskom građanskom ratu.
