Stavljajući u središte romana proroka Muhameda,
njegov život i borbu, islamsku tradiciju i predanja, pisac traga za
suštinom i protivrečnostima religioznosti, pri čemu maestralno
uspostavlja vezu između individualnog i opšteg – od preislamskih
vremena, preko razdoblja Prvog svetskog rata do današnjice.
Alahove
kćeri su plod velike erudicije i opsežnih istraživanja pisca koja
njegovom raskošnom talentu i pesnički nadahnutom jeziku daju punoću i
živost, a čitaocu obilje saznanja o svetu islama, novijoj turskoj
istoriji i kulturi, koje otkriva na sasvim nov način, u izmirenju između
stvarnosti i fikcije, realnog i izmaštanog.
Ako se književno delo
može porediti sa muzikom, onda je roman Alahove kćeri blizak polifonom
pevanju, u kome se višeglasjem postiže potpuna harmonija.
