Umetnost danas nastaje od svega i
svugde, bez jezičkih i teritorijalnih granica. Njeno nastajanje je
"difuzno", mimikrija apsolutna, ne mora da se prilagođava nikakvom
kriterijumu zasnovanom na jeziku i sredini. Novi izrazi se uopštavaju i
uobličavaju u jedno otvoreno i beskrajno sazvežđe, u kome caruje
formalna neraspoznatljivost artefakta u odnosu na svakodnevnu realnost,
te nema nikakve zasebne oblasti, već se stvaranje slobodno kreće,
nadilazeći sve podele, sva ograničenja vezana za dati postupak i njegovo
sprovođenje u delo: otuda umetnička mešavina, artmix. Širenje je
bezgranično, a istraživanje rastegljivo, tako da dopire do svih polja na
kome se nešto vizuelno odvija i s nečim suočava. Umetnici zalaze u
slikovno polje, obrađuju ga gipkim i raznolikim pokretima, pred
njihovim očima puca vidik na sve medije, a jednoobraznosti nema. Skloni
su razvijanju subjektivnog faktora, a izbegavanju svake omeđenosti,
poprečno prelaze prostranstvo od tradicionalnog do eksperimentalnog,
neprestano se bave metamorfozom koja uključuje sve sisteme komunikacije.
Ovakvoj konfiguraciji svojstvena je dinamika, razmatranje primarnih i
sekundarnih svojstava, visokog i niskog u kulturi, pored "organskih"
produžetaka, slikarstva i vajarstva, uključuju se i drugi izrazi, od
arhitekture do mode, od filma do dizajna, od muzike do televizije, od
fotografije do književnosti. Posredi je dimenzija u nastajanju koja se
širi pomoću svih mogućih tehnika, od knjige do videa, od filma do diska,
od pigmenta do mermera, od digitalnog procesa do virtuelnog prenosnika,
čime dolazi i do krajnjeg omasovljenja. To je vrsta magme u kojoj se
začinju i narastaju opažaji i osećaji koji se daju prenositi i
reprodukovati, u težnji da se prošire načini stupanja u dodir s
pokretnim univerzumom imaginacije.
