Kroz paralelne sudbine dvojice
začetnika renesanse Paola Učela (1397–1475) i Mazača (1401–1428), ali i
najznačajnijih slikara visoke renesanse Đorđonea (1476–1510) i Ticijana
(1478–1578), te situacijom i odnosima među gradovima–državama u kojima
su pomenuti umetnici živeli i stvarali, potpomognuti mecenstvom
patricijskih porodica (naročito porodice Mediči): Firenca, Venecija i
Rim, biće predstavljene suštinske inovacije velikih genija, pomaci u
istoriji umetnosti uopšte, a koji su primenjivi i održivi do danas
(otkriće linearne perspektive, upotreba boje u stvaranju atmosfere
slike, otkrivanje sveta i isticanje čovekovih osećanja, kao i anatomski
precizan prikaz ljudskog tela, približavanje slikarstva prirodi i
idejama humanizma, realističko predstavljanje ljudskih figura u realnom
prostoru itd.).
Roman je objavljen u jubilarnoj 150. godini ujedinjenja Italije (1861—2011).
