Pisan u mladosti pod uticajem klasične evropske literature (Dostojevski,
Tolstoj, Man...), ovaj roman pripada prvoj od tri faze kroz koje je
prošlo Pamukovo pisanje: realizam, modernizam, postmodernizam. Autor je i
sam ovu knjigu uporedio sa Budenbrokovima Tomaasa Mana. Čak su i
biografske okolnosti, mladalačke godine obojice pisaca, gotovo jednake.
Ali i rezultati. Tako pred nama stoji čvrsta romaneskna saga-tvrđava o
tri generacije jedne imućne istanbulske porodice. Ona se kreće u
vremenskom rasponu od kada su mladoturci 1908. godine zbacili Osmansku
imperiju do predvečerja vojnog puča 1971. Kroz ovo vreme na stranicama
protiču promene turskog društva koje sve više prihvata vrednosti
zapadnog sveta, presecane krizama i dilemama (uostalom, vidljivim do
dana današnjeg). Ovo je porodična saga, ispisana disciplinovanom rukom,
skoro naturalistički, sa svim užicima koje može pružiti jedan veliki
realistični roman: čvrst zaplet, vrlo impresivni likovi i veoma precizno
postavljena društvena pozadina. Sve to daje široku sliku skoro čitavog
dvadesetog veka moderne Turske i prolaska njene građanske klase kroz
lavirinte kapitalizma, njene uspone i padove, individualne promene,
sreću i razočaranja.
