Ukazivanje na neodrživost stroge geometrije
prošlosti upućujući na njene protivrečnosti, neosvešćene pripovedne
osnove i skrivenu interpretativnost, kritičko preispitivanje
interpretacija unutar književnoistorijske priče i problema njihove
uzajamnosti, insistiranje na pripovednosti kao potencijalu
preoblikovanja Deretićeve književne istorije u kojoj je stvoren predmet
jedinstvene srpske književnosti, sačuvaće Deretićev književnoistorijski
opus kao sagovornika budućih tumačenja srpske književnosti i
najznačajniji deo tradicije koja se mora osloviti u književnoistorijskom
oblikovanju priče o srpskoj književnosti. Prilazeći tako književnoj
istoriji Jovana Deretića, moći ćemo da od nje dobijemo ono najbolje za
nas danas.
