Vujičić
svoje junake sagledava u dve perspektive, iz neposredne blizine
porodičnog okruženja i iz kontekstualizovane perspektive istorijskog
ćorsokaka i moralnog debakla miloševićevske Srbije. Topla, blagonaklona
ironija i vrcava duhovitost time dobijaju protivtežu i interpretativno
uporište u sferi etičkog promišljanja. Blag, podsmešljiv, pun
razumevanja i nepotkupljiv, pripovedni glas ovog romana izvanredna je
Vujičićeva kreacija, originalna i prijemčiva. Ovim romanom Vujičić se
nedvosmisleno predstavlja kao jedan od najdarovitijih autora svoje
generacije.
