Pisani su racionalno, jasno i onoliko subjektivno koliko dozvoljava
ukus kritičarskog stava zrelog istoričara umetnosti i posmatrača ne
samo likovnih već i njima srodnih kulturnih sadržaja, nepretencioznim
jezikom i nenametljivim stilom. Sa izgrađenim sistemom vrednovanja,
Aleksandar Đurić razmatra recentne fenomene sa željom da uspostavi
dijalog unutar problema, da razreši određene dileme u okvirima ne samo
likovne, već i estetičke, filozofske i semiotičke problematike. Posebnu
pažnju u knjizi Pogledi svakako bi trebalo usmeriti ka analitičkim
tekstovima u kojima se Đurić bavi pitanjima angažovanosti umetničkog
jezika i metodama komunikacije savremenog umetnika sa fenomenima koji
ga okružuju, temom nove umetničke prakse i upotrebom umetničkog
nasleđa, parafraziranjem jezičkih simbola i definisanjem problema
postmodernizma kroz njegovu terminološku (re)interpretativnost, kao i
drugim studioznim prilozima i esejima sličnog problemskog karaktera.
