Njegovo delo karakterišu
raskošna invencija, vatromet tehničke virtuoznosti, dominantna tragična i
tragično-ironična vizija života u kojoj vlada sudbina, usud (kob,
fatum), no ublažena i oživljena čestim burlesknim i drastično komičnim
scenama. To delo, koje istražuje ponore zla i infernalne situacije
(ludilo, incest, ubistvo, masakriranje, silovanje, linč, bratoubistvo,
čedomorstvo), istovremeno je afirmacija ljudskosti i stoičkog humanizma
izraženog u hrišćanskoj ikonografiji i naglasku na vrlinama
koje je Fokner istaknuo u svojem nezaboravnom govoru pri dodeli
Nobelove nagrade: hrabrost, saučešće, ponos, ljubav, čast i žrtvu.
