Ikar Gubelkijan, „leteći Jermenin“, prvak u umetničkom
klizanju u vreme fašizma, vežba svoj dar do savršenstva, negujući
istovremeno taštinu i moralnu otupelost. Time ne postaje ni veći umetnik
ni manji čovek. On jednostavno nestaje kako mu život gubi smisao, a
ljudski kapaciteti se umanjuju. Umetnost u ovoj noveli nije prikazana
kao stremljenje ka uzvišenom već kao azil, mesto gde se može skloniti od
sveta ali ne i od pitanja koja čovek sebi postavlja upravo zbog sveta
od koga misli da je pobegao.
Andrija A. Gavrilović, emigrant u
Zapadnoj Nemačkoj pedesetih godina XX veka, pokušava da svoj spokoj nađe
u starom kraju. Njegova molba za sahranu na teritoriji FNRJ,
inspirisana Odbranom Sokratovom, neobična je novela o emigrantskoj
sudbini i tragovima bivšeg života kojem Gavrilović pokušava da se bar u
smrti vrati. Ispisujući memoare, Gavrilović će kao običan čovek iz
naroda opisati tragiku postojanja i odnos prema društvenom licemerju u
svim društvenim sistemima.
