Na
stranicama nije ništa do otisak sna, sanjanog otvorenih očiju koje su
upijale prizore dalekih prostora zapljuskivanih vodama Središnjeg mora i
njegovih zaumnih zaliva, s gradovima na zaboravljenom ostrvlju,
izbeljenom solju i svetlošću, senovitim đardinima pod zidinama
(prostranim onoliko koliko tla pokriva ženska marama od japanske svile,
tajni poklon mornarskoj ljubavnici, kojim se pravdaju dani uzaludnog
čekanja na molovima)...
Čitač brzo hvata korak sa sanjačem, hodajući
ulicom grada nasukanog u ravnici, samo jednog od zaboravljenih ostrva u
dalekom uglu prastarog isušenog mora, na čijem se trgu ukrštaju vetrovi,
i postaje saputnik ovog poetskog tumaranja.
Milan Ristović
